Leestijd: ca. 6 minuten

NIMA organiseerde 6 oktober The Social Experiment, een dag over social media gebruik. Deze bomvolle dag over social media strategie en praktijk had, met 6 presentaties en 4 workshops, van alles wat. Conversatie, psychologie, cases en experimenten.

Conversatie:

Eén onderwerp kwam (natuurlijk) tijdens alle presentaties enorm sterk naar voren; Ga de conversatie aan met je klanten! Zend niet maar interacteer, converseer. Zoek daarbij vooral naar de conversatie met de echte fan. Niet alle fans hebben tenslotte even veel waarde: De waarde van de fan is afhankelijk van de reden van het fan worden. En de reden heeft weer te maken met de gevoerde sociale strategie. Dit maakte Reineke Reitsma van Forrester in haar presentatie duidelijk. De reden van de fan is zo veel belangrijker dan de hoeveelheid fans. Zoek hen die werkelijk fan van je zijn, en niet die ‘fans’ die alleen maar een iPad willen winnen. En gebruik die echte fans vervolgens ook; Laat hen besluiten nemen met jullie. Laat ze feedback geven. Zet ze in!

Psychologie:

Knuffelsessies (want 6 knuffels per dag is goed voor de gezondheid), je influencers zoeken en gebruiken en het beïnvloeden van anderen via media. Niet alleen de sprekende, maar ook de mentale mens kwam aan de beurt bij #TSE11. Vooral Mischa Coster, met zijn workshop ‘Psychologie’ bracht veel nieuwe inzichten teweeg. We leerden over het ‘persuasion principle’ waarmee je mensen kunt overtuigen om iets te doen, zonder dwingend te zijn. Hij legde uit hoe sociale bewijskracht, autoriteit, schaarste, sympathie, wederkerigheid en commitment & consistentie gebruikt kunnen worden om dit te bewerkstelligen. Tijdens de skypecall presentatie van Joseph Jaffe ging hij in op onze houding tegenover bestaande klanten. 80% van onze inkomsten komen van bestaande klanten, maar slechts een klein deel van het marketingbudget gaat naar deze groep toe. Hij roept iedereen op deze houding om te gooien en een binding te maken met de vaste klanten.

Cases:

“Wie is er hier wel eens vreemd gegaan?” Rare vraag om te stellen zo natuurlijk, maar Rob Adams vraagt dit zonder enige gene. Wat hij bedoelt? Ga vreemd met andere bedrijven, leer van hun strategie, hun praktijk, wat er goed ging en fout ging. Vind cases, en het liefste maar veel ook! Gelukkig zat de hele dag vol met cases; de invloed van fans bij Moxsie, Zappos waar ze een geweldige retourpolicy hebben, het volgen van de geboorte van het babyolifantje in de Antwerpse Zoo, de 7 bloggers die Wizarding World of Harry Potter bekend maakten, de snelle twitterhelp van Twelpforce, hoe volhardendheid Wine Library TV groot maakte, de geweldige Twitterconversaties van JetBlue Airlines, hoe Nets in samenwerking met Gowalla tickets weggeeft, hoe Kita jonge meisjes meeneemt in haar leefwereld en tegelijkertijd laat overstappen naar Kotex, hoe een klein bedrijf als Grasshopper veel bekendheid krijgt en Amazon nog altijd een geweldige customerservice heeft met gratis shipping en 2 dagen bezorgtijd (in de USA).

Maar er wordt niet alleen over positieve cases gesproken, ook acties die niet goed liepen komen langs: over hoe PayPal fans probeert aan te trekken door iPads uit te delen, hoe BK tegen het social gevoel inging met de Whopper sacrifice en hoe offline restaurants van TGIF niet op de hoogte waren van online acties.

Experimenten:

The Social Experiment, met zo’n titel verwacht je natuurlijk veel geexperimenteer, niet alleen in de vorm van cases maar ook presenteren. Dit experimentele gevoel kwam goed naar voren tijdens de eerste presentatie, waar het publiek 2 glowsticks kreeg, rood en groen. Steven Van Belleghum, die altijd al graag zijn eigen tvshow had willen hebben – hij zoekt nog een producent – liet zijn droom tijdens de eerste presentatie uitkomen. Hij hield zijn eigen versie van de tvshow 1 tegen 100 en liet het publiek vragen beantwoorden door de rode en groene sticks op te steken, terwijl de uitgekozen kandidaat deze vragen ook beantwoordde. Bij een goed antwoord werd de volgende vraag gesteld, bij een foute werd een nieuwe kandidaat gezocht.

“De kraaien zitten al op je te wachten, maar je moet je toon wel aanpassen” Rob Adams zijn experimentele fase gaf ons verrassende en toch eigenlijk zeer effectieve analogieën.  Rob besprak het converseren met fans als het roepen van kraaien. Je moet de goede toon vinden, lukt dit niet meteen dan moet je toch volhouden. Langzaamaan zullen er reacties komen, blijf je volhouden dan zal de groep uiteindelijk groter worden.

Tijdens de workshops was Bart te Riele het experimenteelst met een workshop die door de bezoekers gevormd moest worden. Helaas was ondergetekende niet bij deze workshop aanwezig en kan daarom niet vertellen wat daar precies het effect van was.

Mijn mening:

De dag in het algemeen vond ik geweldig. Ik heb nog veel nieuwe inzichten gekregen en cases gehoord. Sommige presentaties vielen mij iets tegen, soms in interactie, soms in inhoud. Er werd vooral weinig geexperimenteerd in de presentaties tijdens The Social Experiment, het eten was experimenteler!

De presentaties van Steven van Bellughum en Rob Adams en de workshop met Mischa Coster vond ik persoonlijk helemaal geweldig.  Deze presentaties waren enthousiast, experimenteel  en brachten de informatie over op een leuke manier. De skype call met Joseph Jaffe – “Sorry, they say I have a face for radio”  – waarin hij inging op de bestaande fan en onze houding tegenover hen, was ook echt briljant!

Over de auteur

Natalie werkt als Projectleider Sociale Media bij de Fac Geesteswetenschappen van Universiteit Utrecht. Naast haar werk houdt zij van koken, creatief zijn en fantasy lezen.

4 reacties

  1. Mischa Coster

    Natalie,

    Gezien de titel van je post vind ik eerlijk gezegd wel dat de inhoud minder kritisch is!

    Het is moeilijk om experimenteel te zijn in zowel vorm als inhoud. Ik denk dat #TSE11 een deels geslaagde poging hiertoe was. Er werd outside the box gedacht door organisatie en workshopleiders, voor zover dit mogelijk is op een ‘1.0’ congres.

    Wil je echt experimenteel zijn, dan moet je denk ik als NIMA toch het concept van een congres overboord gooien en mensen op andere manieren laten deelnemen aan de ervaring die je in gedachten hebt. Dit kan een tijd- en plaatsonafhankelijk karakter hebben, maar kan ook gefaciliteerd worden door fysieke bijeenkomst(en). Ik denk meer aan een interventie roadmap waarbij je de deelnemers laat participeren in een real-life peer learning traject of iets dergelijks. Managed en facilitated by NIMA. Of zoiets 🙂

    Ben benieuwd hoe andere hierover denken! Meningen?

    Beantwoorden
  2. Bart te Riele

    Wauw, nou vond ik je altijd al 1 van de slimmere mensen die ik ken, maar met deze zin sla je me echt knock-out Mischa:

    “Ik denk meer aan een interventie roadmap waarbij je de deelnemers laat participeren in een real-life peer learning traject of iets dergelijks.”

    Geen idee wat je daarmee *precies* bedoelt. Maar verder wel eens met de strekking van je comment.
    Heb me goed vermaakt. Een aantal sprekers waren echt top, en wisten binnen het (zoals jij het noemt) ‘1.0 format’ wel enige vernieuwing te brengen.

    Ik zie kansen/verbeterpunten met dit social experiment, en daarmee vooral dus ook ruimte om dit vaker te doen. Ben benieuwd of de deelnemers dit ook zo hebben ervaren.

    Beantwoorden
  3. Mischa Coster

    Tja dat is een verbeterpunt voor mij; minder bullshit bingo taal gebruiken. Maar in dit geval betekent het wel iets:

    Bepalen op welke manier de deelnemers echt wat kunnen leren over wat je te vertellen heb. Daarbij dan interventies bedenken (kunnen opdrachten, bijeenkomsten, e-mail, voicemail, noem maar op zijn) die hun tot actie aanzetten. Op die manier proberen om de nieuwe kennis & vaardigheid voor een deel al onbewust bekwaam te maken zonder dat je een beslag legt op een hele dag ‘uit het leven van’ je klant.

    Dus vertaald: “interventie roadmap”=uiteenzetting in de tijd van opdrachten, informatie, communicatie met als doel de aandachtscurve hoog te houden.
    “real-life”=op de eigen werkvloer, niet aan de hand van casuïstiek of rollenspellen
    “peer learning”=liefst in teams, of met KORTE bijeenkomsten erbij zodat je van elkaars inzichten kunt leren, niet alleen van de workshopleiders/sprekers/facilitators.

    Zo iets duidelijker? 🙂

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter

Je e-mail adres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.