Leestijd: ca. 2 minuten
Hoe is Second Life ontstaan, hoor de bedenker zelf aan het woord:
Interessant om te zien is dat de bedenker van Second Life deze virtuele wereld heeft gecreëerd omdat hij een soort zandbak wilde hebben om onmogelijke dingen in de wereld neer te zetten. Puur omdat het in de huidige materiële wereld niet op de manier gaat die hij voor ogen heeft. Dit is vrij onschuldig en een ontwikkeling die toe te juichen valt.
Maar wat gebeurt er met de mensen die second life spelen? Hun eigen wereld maken? Zoals in het filmpje gezegd wordt, zijn er mensen die er een flink deel van de dag aanwezig zijn. Ze zien de virtuele wereld Second Life niet als een uitstapje naar meer vrijheid, maar als vervanging, omdat het allemaal veel gemakkelijker gaat dan in de echte wereld. Het kan niet lang duren voordat er Second Life verslaafden bij de psycholoog komen om eens te praten waarom hun lichaam zo verwaarloosd is en waarom ze geen echte vrienden meer hebben. Een grote uitnodiging om het normale leven toe te juichen en je eigen creatie daar neer te zetten.
Al met al vind ik persoonlijk Second Life een goede ontwikkeling, zeker het negatieve aspect, de uitvergroting van de situatie waarin mensen hun eigen leven opofferen voor een virtuele (in gedachten) wereld is een signaal om eens goed te kijken naar hoe mensen hun eigen leven en mogelijkheden zien.
Ik zie second life toch als de moderne vervanger van msn, en zie het als communicatiemiddel. Toepassingen op het gebied van educatie en medicatie zijn ook enorm. En voor de (internationale) kunstwereld is Second Life een verrijking. Goedkoop om een gallerie in te richten, en laagdrempelig contact met eventuele kopers.
Het is de generatie van de opkomst van de pc’s die veelvuldig op SL te vinden zijn. De chatter’s uit de negentiger jaren, toen er nog geen www. bestond, en het aansluiten van een printertje dagen werk betekende.
@John
Ik vind SL ook wel interessant, maar volgens mij waren de verwachtingen een stuk hoger in vergelijking met waar men nu staat. Heb die statistieken nu niet zo voor handen, maar een doorslaand succes is het toch niet?
Misschien toch (nog) een stap te ver?
De verwachting waren hooggespannen omdat me dacht veel geld te verdienen door het gebruik van Second Life. Maar met zag het niet als communicatiemiddel, men wilde op een kapitalistische manier geldverdienen door aanwezig te zijn. Toen de voorspelde aantallen gebruikers niet bleken te kloppen zijn alle marketeers die erachter stonden, en het gebruik overdreven, zich rotgescrokken en hebben Second Life als een hete baksteen laten vallen. Dat heeft de publieke opinie behoorlijk gevormd.
Als iedereen gaat beseffen, dat Second Life een communicatiemiddel is, die uitstekend met onderwijs en wetenschappen omgaat, en als vervanging van videoconferencing kan dienen, kunnen de ontwikkelingen heel snel gaan.
@ John
Interessante visie, jezelf hier eens goed in verdiept?
@Vincent,
Klopt.
Toen ik bijna een jaar geleden me bij Second Life inschreef, was ik behoorlijk sceptisch (voornamelijk vanwege de kapitalische insteek), en ging ik voornamelijk onderzoeken hoe ik het kon gebruiken als social network en als marketingtool. (Zonder een cent eraan uit te geven) Met dat onderzoek ben ik nog steeds bezig, en één van de ontdekkingen is dat de werking in een 3d omgeving en met een realistische avatar, vele malen groter is dan via “platte” media oftewel, de 2d.
Doordat je je helemaal identificeert met je avatar, die je helemaal zelf kunt opbouwen, is het effect van orientatie door de SL-omgeving, identiek aan een echte RL (Real life) beleving. Een concert bezoeken op SL bijvoorbeeld, heeft PRECIES dezelfde beleving als in het “echie”.
Dat moet je meemaken om te geloven. De gevolgen hiervan, en van dit effect, zijn natuurlijk enorm. En daar gaat Philip Rosedale ook op in.
Second Life doet het momenteel (in tegenstelling tot de periode dat het gehyped werd) juist erg goed geloof ik, getuige ook dit artikel op Hyped: http://www.hyped.nl/details/20081026_de_status_en_toekomst_van_second_life/
—
Een concert bezoeken op SL bijvoorbeeld, heeft PRECIES dezelfde beleving als in het “echie”.
—
Grappig dat je dat zo vindt, het kan wat mij betreft nooit hetzelfde zijn omdat (als je in je lijf aanwezig bent) je je fysiek verplaatst, en dat voelt altijd anders dan iets vanuit een stoel “zien”.
Ook het voelen van de trillingen van de boxen, het proeven van de sfeer, de hele ambiance, dat kan nooit hetzelfde zijn als er daadwerkelijk zijn als je het mij vraagt.
Dat ben ik met je eens Hilco. Toch is het meer een ervaring dan je zou denken. Een andere ervaring dan het echte (vooralsnog?) wel inderdaad.
Met 30.000 man, bier en een broodje kijken naar je favoriete show in de buitenlucht heeft voor mij nu de voorkeur. Maar ik heb ook in genoeg “social networks” rondgelopen om te weten dat die je ook heel bijzondere ervaringen kunnen geven.
Waar ik het zelf bij SL een beetje liet liggen is dat het toch wel wat van je computer vergt en dat een bijeenkomst met meer dan 20 man destijds nou niet zo heel vloeiend meer ging. SL of iets anders, ik denk wel nog amper het begin van de mogelijkheden hebben gezien. Als je alleen al kijkt wat een ‘commitment’ spelers soms aan World of Warcraft hebben, dat stijgt buiten “meespelen” uit.
Ik heb (om op de eerste reactie te reageren) trouwens nooit een printer gehad die me dagen werk kostte, maar dat terzijde. 😉