Leestijd: ca. 4 minuten
Twitteraars die complimententweets krijgen en die vervolgens retweeten moeten door Twitter disciplinair geschorst worden! Zo, dat is er uit. Nee, ik ben niet boos. Ik ben alleen teleurgesteld. Ze vervuilen mijn tijdlijn met hun commerciële, niets toevoegende tweets en dat vind ik jammer. Mijn advies: houd je in, geniet van het moment en val mij niet lastig!
Mateja vindt zichzelf keigoed
Kennen jullie Mateja Kežman nog? De oud-spits van PSV die nadat hij gescoord had altijd met zijn duimen naar zijn rugnummer wees. ‘Kiek mij gaan!’, leek hij te roepen. Nederland werd helemaal gek van ‘m. Waarom deed hij dat toch? Dat had zo’n jongen toch niet nodig?
Jaren later zijn we vele online Kezmannetjes rijker. Mensen die bijvoorbeeld een blog schrijven of een presentatie geven, daar vervolgens via Twitter goede reacties op krijgen en die complimenttweets – die direct aan hen gericht waren – ongegeneerd doorsturen naar hun eigen netwerk. Zodat iedereen kan zien hoe goed zij wel niet bezig zijn. Mensen die – op z’n Kezmans – met hun virtuele duimen naar hun profielfoto wijzen, terwijl zij luid ‘Kiek mij gaan!’ roepen.
Be real
Ik begrijp het: je bent euforisch. Je hebt blijkbaar iets goed gedaan en wil dat met de rest van de wereld delen. Maar waarom zou je in hemelsnaam een complimenttweet die aan jou gericht is retweeten? Zodat al jouw volgers zien dat iemand jou goed vindt? Een logisch argument, maar wel kortzichtig. Als het bijeffect daarvan is dat mensen van jou denken dat jij wel heel erg blij met jezelf bent, heeft de complimenttweet meer negatieve dan positieve bijwerkingen. En dat is niet wat jij wil, toch? Be real. Zoals je negatieve tweets niet retweet, moet je dat ook niet met positieve tweets doen.
Omgaan met complimenten is niet gemakkelijk. Daarom bij deze een mini-cursusje ‘Hoe om te gaan met een complimenttweet?’
Fase 1: Incasseer de complimenttweet
Bedank de persoon die je gecomplimenteerd heeft. Geniet van het moment. Geef een rondje in de kroeg. Ga uit eten met je partner. En laat hem/haar de toptweet stiekem zien. Iemand vond jou goed. Fijn voor je.
Fase 2: Koester de complimenttweet
Print de tweet uit. Leg ‘m onder je kussen. Hang ‘m boven je bed. Maak op Storify een (ongepubliceerde!) story waarin je al je twittercomplimenten verzamelt. Zodat je – wanneer je eens een keer een negatieve tweet hebt gekregen – even terug kunt denken aan die betere tijd.
Met Kezman gaat het niet zo goed. Hij begon afgelopen seizoen bij Bate Borisov, maar nam daar op 1 januari afscheid. Hij scoorde nul keer voor de Wit-Russische ploeg. Wil je dat het met jou beter afloopt? Stop dan met het retweeten van complimenten.
Wat vinden jullie? Overdrijf ik? Ben ik de Beatrijs Ritsema van Twitter? Moet ik niet zeuren en die mensen gewoon ontvolgen (wat ik helemaal niet wil, omdat ik het overgrote deel van hun tweets wel waardevol vind)? Of herken je mijn ergernis en steun je mijn oproep? Ik lees het graag in de reacties.
Ik beloof hierbij overigens plechtig dat ik positieve tweets naar aanleiding van deze blog absoluut niet zal retweeten.
Hè, lekker! #thumbsup
Een bedankje sturen vind ik inderdaad gewoon goed, en dat het een enkele keer gebeurt vind ik niet zo’n probleem. Iemand moet af en toe zijn eigen ego strelen.
Toch vind ik niet dat we deze mensen moeten gaan ontmoedigen om het niet te doen. Iedereen gebruikt het op zijn manier en moet dat vooral zo blijven doen. Dat maakt het namelijk voor mij veel gemakkelijker om het kaf van het koren te scheiden. Het blaaskaken gedrag zie ik juist heel graag, dan kan ik ze tenminste van een afstandje herkennen.
@Bram: Dank u. Dat lucht op.
@Kevin: Maar blaaskaken kunnen af en toe inhoudelijk best waarde toevoegen. Toch jammer als je dat moet missen, niet?
Geweldig, het wordt eens gezegd. Krijg je een compliment-tweet? Koop n lolly en ga het vieren. Laat je volgers verder met rust. Als je echt goed bent is dat toch wel merkbaar en is een RT niet nodig. Wie het nodig heeft stelt dus eigenlijk niet zo veel voor.
Leuke blog, Joris. Je redenatie vind ik echter toch iets te kort door de bocht. Zo pas je bij het retweeten van een complimententweet het sociaal psychologisch principe ‘autoriteit’ toe. Dit houdt in dat we van een autoriteit op een bepaald gebied eerder iets zullen aannemen dan van een niet-autoriteit. Iedere complimententweet retweeten beveel ik niet aan, maar van personen die er volgens jou verstand van hebben wel. Niet alleen zal men jou meer als autoriteit zien, omdat een autoriteit jou aanbeveelt, maar ook zal men eerder geneigd zijn je blogpost te lezen. ‘Als meneer X het zegt, zal het toch wel de moeite waard zijn.’
Daarbij vind ik je vergelijking met Kezman niet beresterk. De beste man wijst immers naar zichzelf na een goal, terwijl je door het retweeten van een complimententweet iemand anders naar jou laat wijzen.
@JH: Dank voor de samenvatting mijn blog. 😉
@Jorgen: Ha fijn, nuance. Daar had ik in de blog zelf niet al te veel ruimte voor; goed om mijn mening in de reacties te mogen nuanceren. Natuurlijk, er zijn altijd uitzonderingen op de regel. Toevallig had ik het daar op Twitter ook met @freek_janssen over, die een compliment op zijn blog had gekregen van de one and only David Meerman Scott. Hij zou wel gek zijn als hij dat niet aan de rest van de wereld zou laten weten (wat hij natuurlijk ook deed). Maar echte autoriteiten zijn er maar heel weinig. Om elk compliment dat je krijgt te retweeten, dat gaat me wat ver. Het lijkt me logisch dat als je je werk goed doet, je af en toe een compliment krijgt. Het zou slecht zijn als dat niet het geval zou zijn. Maar moet je dan ook elk compliment retweeten? Lijkt me niet.
Dit schrijvend breng mij op de volgende hypothese: mensen die niet zo goed zijn, krijgen misschien maar heel weinig complimenten en willen die weinige complimenten dan juist met de hele wereld delen. En dat werkt dan juist tegen ze (tenminste, dat vind ik).
Dat mijn vergelijking met Kezman niet beresterk is, bestrijd ik. Natuurlijk, good old Kezman wijst inderdaad naar zichzelf, maar dat doet de twitteraar die een compliment retweet indirect ook. Die wijst via de complimentgever zeker ook naar zichzelf: ‘Kiek mij gaan!’
Goede nuance van Jorgen, op basis van autoriteit een tweet retweeten is inderdaad iets dat mag, vind ik. Net zoals Kezman soms naar zichzelf mocht wijzen als tie weer een schitterend doelpunt had gemaakt 😉
Oprecht met feedback omgaan is prima. Zodra het marketing wordt, haak ik af.