Infobesitas: het nieuwe digitale ziektebeeld

Leestijd: ca. 4 minuten

Volgens Youngworks is het de (jongeren)trend van 2010: infobesitas – de angst om informatie mis te lopen. Het web biedt anno 2010 een overload aan informatie, wat in veel gevallen resulteert in een ongezonde honger naar informatie. De F5-toets is verworden tot het statussymbool van de moderne informatiejunk.

Van het vaste (dagelijkse) moment via de krant – die de informatie voor ons selecteerde – zijn we beland in een non-stop informatiecultuur. Informatieprikkels komen van alle kanten op ons af en zo niet, gaan we zelf op zoek. De scheidslijn tussen relevante en irrelevante informatie lijkt bijna te zijn verdwenen; wie maakt het onderscheid?

Mobiel internet, micro-blogging en real-time search zijn de meest recente techieken die de informatieverslaving extra voeden. Want we willen niets missen, en wat er gebeurt moeten we zo snel mogelijk weten. Niet de media en personen die inhoudelijk het meest te vertellen hebben, maar degenen die het snelst met een nieuwtje komen, zijn verworden tot onze belangrijkste opinieleiders. Kwantiteit boven kwaliteit dus, als het gaat om het verwerven van maatschappelijke status.

Om verwarring te voorkomen: het gaat het me om de ongezonde en onverzadigbare honger naar informatie. Er is niets mis met nieuwsgierigheid, informatievergaring en leergierigheid in hun gezonde vorm!

De diagnose
De moderne informatiejunk heeft zo veel mogelijk uren per dag zo veel mogelijk verschillende lijntjes met de buitenwereld openstaan. Twitter, Google, nieuwssites, RSS-reader en pushberichten zijn voor hem daarbij minimaal vereiste tools. Deze nieuwsgierige verslaafde leest elk binnenkomend mailtje direct en zorgt dat alle openstaande kanalen hem direct kunnen bereiken. Wanneer hij geen toegang tot het web heeft voelt hij zicht ontheemd en verweesd. Hij is constant bang relevante informatie te missen en leest daarom zo veel mogelijk blogs en nieuwssites, het liefst zo frequent mogelijk.

Het medicijn
Herken je jezelf in het bovenstaande? Er is tegen deze opkomende ziekte gelukkig al een medicijn, dat vooral een preventieve werking heeft. Het medicijn bestaat uit de volgende bestanddelen:

• Bewustwording: wees je bewust van het feit dat het gevaar van infobesitas op de loer licht. Lees eens wat artikelen van sceptici en geef hun inzichten een kans.
• Relativering: de wereld draait gewoon door en belangrijke informatie bereikt jou sowieso wel. Was het nou echt zo belangrijk dat je al na drie minuten via Twitter wist dat Michael Jackson overleden was?
• Laat je niet afleiden: kies gezette tijden om voor jou relevante bronnen te raadplegen. Zorg altijd dat jij hierover controle hebt: zet je pushnotificaties uit en zet desnoods een wekker. Check Facebook en Twitter eens niet tijdens een verjaardag (of wel, maar op de WC) en leef eens een paar dagen zonder het web (hoe onmogelijk je dit ook lijkt).
• Kwaliteit boven kwantiteit: raadpleeg bronnen (blogs, twitteraars en andere sites) die hun sporen verdiend hebben en stel eens kritische vragen bij al die enthousiaste web 2.0-verhalen.

Als je met bovenstaande ingredienten effectief weet te integreren in je leven, ligt het internet aan je voeten (en niet meer andersom dus). Maar hoe ontdekken en herkennen we snel kwalitatieve bronnen? Anyone?