Leestijd: ca. 4 minuten
We schetsen anno 2009: Adverteren wordt met de maand minder succesvol en bedrijven weten nog altijd vaak niet wat ze aan hun advertentiebestedingen hebben. Daar komt nog bij dat het merendeel van de Nederlanders niet gepassioneerd is over zijn of haar werk en dus niet bepaald het wenselijke visitekaartje voor het bedrijf is (ik blijf het raar vinden, 5 van de 7 dagen in de week iets doen wat je niet bevalt. Come on, wake up!). Dagelijks zie ik voorbeelden van bedrijven die veel geld besteden aan advertising, maar niet in de gaten hebben dat binnen in het bedrijf de grootste marketingkracht verborgen zit….het individu!
Al jaren zijn de marketeers van deze wereld op zoek naar de ‘holy grail of marketing’. Sommige wijzen deze term toe aan social media marketing of social advertising, maar ik geloof daar niet in. Geen middel of kanaal zal deze rol namelijk ooit kunnen vervullen. De holy grail of marketing zit in onszelf als individu. Persoonlijkheid en passie, dat zijn de ultieme marketingtools. Met dit in het achterhoofd wordt gelijk duidelijk waarom het zo enorm belangrijk is om de juiste mensen aan te trekken en in te zetten binnen je bedrijf. Je personeel is niet voor niks je belangrijkste activa. In een mensgedreven ‘gun’economie, die de komende jaren alleen maar belangrijker wordt, staan het individu en zijn of haar passie plus expertise centraal, niet de onderneming waar hij of zij werkzaam is. Men doet zaken met personen, niet langer met de merknaam.
Passie is DE drijfveer voor kwaliteit en succes, daar ben ik heilig van overtuigd. Met passie en de kunde die daaruit voortvloeit kan een mens vrijwel alles bereiken. Als groot merk is het enorm moeilijk om passie over te brengen op je doelgroep, om ze echt te enthousiasmeren. Dit is slechts voorbehouden aan enkele merken, zoals Harley Davidson of Porsche….de echte cult merken.
Grote bedrijven kunnen deze passie echter wel overbrengen en tonen als ze het individu naar voren schuiven en de focus verleggen van brandimage naar personal image. Kijk maar naar personen als Jeremiah Owyang en Charlene Li. Door hun komst werd Forrester Reseach ineens een gaaf bedrijf binnen de social media wereld, waar het voorheen toch vooral bekend stond als ‘suf’ onderzoeksbureau.
Het draait ook niet meer enkel om het bespelen van de doelgroep als een geheel. Doelgroepen veranderen naar segmenten, segmenten die je met diverse individuen binnen je organisatie kunt enthousiasmeren. In geval van Forrester is er een Owyang voor nodig om het social media wereldje te veroveren, voor andere segmenten zijn weer andere influencers cruciaal. Nogmaals, het draait niet meer om merken maar om persoonlijke passie en kunde. Dit is dan ook de voornaamste reden voor het grote aantal zeer succesvolle eenmansimperiums en kleine bedrijfjes met enkele experts, zoals de Altimeter groep of ’the crowds’ van Erwin Blom en zijn handlangers.
Wat denken jullie, is passie het basiscomponent dat ons naar de ‘holy grail of marketing’ kan brengen? Is passie het component waar we al jaren met ons achterste op zitten, maar dat nu door de komst van social media pas echt de ruimte krijgt? Is passie het component dat door het voormalige industriële tijdperk is tegengehouden? Ik denk van wel. Eat that Adrew Keen! Industrialisatie heeft de passie in de mens en de kracht van individuele overtuiging al die tijd verborgen gehouden. Nu kan die er eindelijk uit en ga jij lopen zeuren over het verlies van copyrights en cultureel eigendom….?
Eens! Passie is de kracht die bergen kan verzetten. Precies om die reden geloof ik sterk in een wereld die meer en meer bestaat uit freelancers.
Een samenleving die voor 50% gebaseerd is op het werk van freelancers zal een enorme mate van passie bevatten en hierdoor een veel daadkrachtiger kan zijn dat een samenleving van geïnstitutionaliseerde werknemers.
Niks zweverigs dit artikel maar idd gewoon waar het volgens mij ook om draait. Passie creeren door 1-op-1 contact met individuen, on- en offline. Niet als bedrijf allerlei lagen ertussen schuiven en zo een kastje-naar-de-muur verhaal creeren.
En hard ingrijpen als de passie niet in een werknemer zit!
Voor mij is het wel een beetje een wazig verhaal, ik kan deze post niet helemaal volgen!
Zonder passie geen innovatie: Industrialisatie heeft ons van het platteland naar kantoor gebracht en technologische ontwikkelingen aangeslingerd die zich nu vertalen in de mogelijkheid supersnel en efficiënt te communiceren.
Ik denk dus zeker niet dat industralisatie een barriëre heeft gevormd voor uiting van passie, het heeft ons gebracht tot waar we nu zijn.
Mooi stuk Sjef, dat vermoedelijk moeite zal hebben te landen in een wereld vol methodiek en meetinstrumenten. Dat zijn middelen om formele processen en beslissingen te ondersteunen, maar die hebben weinig met passie te maken, dat volgens mij gewoon betekent dat je jezelf bent en jezelf volgt. Stel dat passie de Holy Grail is (wat goed waar kan zijn, maar waarschijnlijk gaat het om meer) dan zet dat de hele industrie en jouw werk op zijn kop.
Onszelf volgen doen we volgens mij onvoldoende omdat systemen ons neigen te sturen een economische motivatie te hebben om te blijven doen wat we doen. We kiezen met passie maar blijven hangen uit economische overweging. Zie ook:
– Het Element; http://www.bol.com/nl/p/boeken/het-element/1001004006404056/index.html
– Leen Zevenbergen tijdens de MKB Krachtcentrale:
(54 minuten)
– Dit gesprek met Martijn Aslander: http://www.hetgesprek.nl/archief/2377/
Ben het helemaal met de titel eens Sjef!
Ik denk dat passie niet alleen de drijvende kracht achter marketing is maar echter iedere discipline. Een verhaal verteld met passie slaat aan, ongeacht de content. Daar is DSM een goed voorbeeld van, wij hebben zoveel R&D’ers in dienst die beginnen te stralen als zijn over ‘hun’ product kunnen vertellen. Dat is de emotie waar ieder merk naar op zoek is en zijn brand mee zou moeten laden..
Er zijn ook veel dingen die je passie in de weg kunnen staan – poosje terug op m’n blog nog over geschreven:
http://sonjavanvuren.web-log.nl/stop_trying_to_be_perfect/wat-passie-in-de-weg-staa.html
En weten wat je écht wilt en je daar met passie op storten, valt voor veel mensen ook niet mee. Mensen dat helpen vinden, is een industrie op zich. ’n Goeie blog hierover:
http://www.brigittevantuijl.nl/blog/
In ons moderne bestaan zijn er zoveel mogelijkheden (natuurlijk lang niet voor iedereen). Misschien is dat ook wel een probleem: de perceptie dat je je eigen leven volledig in eigen handen hebt/kunt nemen. Alsof omstandigheden, anderen en karaktereigenschappen geen invloed hebben.
Bekijk in dit kader de optimisme/pessimisme discussie van de maand bij Filosofie Magazine:
http://www.filosofiemagazine.nl/00/fm/nl/121/artikel/26181/Lezersbijdragen_optimisme_pessimisme.html
🙂
De bedrijfscultuur is ook essentieel. Als je medewerkers geen vertrouwen durft te geven, moet je niet verwachten dat ze vol verve ambassadeur zijn. Dus ook managers/bazen/directeur-eigenaren moeten hard aangesproken worden op gebrek aan passie/interesse (voor hun medewerkers). Maar dan moeten die leiders daar wel voor open staan.
Voor mij is het: hoe kleiner het bedrijf, hoe meer je werkelijk zelf invloed kunt uitoefenen, waardoor je voelt en merkt dat je samen daadwerkelijk wat bereikt. Daar word je heel gelukkig van, als bedrijf en als individu.
Dan hoef je niet eens over passie te praten; het zit in het DNA. En mensen die er nieuw bij komen worden mede daarop geselecteerd. En anderen die er niet (meer) bij passen verdwijnen geleidelijk.
Maar ook belangrijk is nieuwsgierig en leergierig zijn, open staan voor anderen, anderen willen helpen, continu willen verbeteren enzovoorts. Dus geen blinde passie. En kunnen doorzetten. Ik zie zat voorbeelden van mensen die zich met veel passie iedere week op iets anders storten, maar niets afmaken. Tot frustratie van de omgeving – die daar een stuk minder gepassioneerd van wordt ….
😉
Eindelijk eens passie in een post 🙂
Dit stuk deed me trouwens denken aan dat boek “The Big Switch”, best aardig leesvoer voor in de donkere winterdagen! http://www.nicholasgcarr.com/bigswitch/
De bedrijfscultuur is ook essentieel. Als je medewerkers geen vertrouwen durft te geven, moet je niet verwachten dat ze vol verve ambassadeur zijn. Dus ook managers/bazen/directeur-eigenaren moeten hard aangesproken worden op gebrek aan passie/interesse (voor hun medewerkers). Maar dan moeten die leiders daar wel voor open staan.
Voor mij is het: hoe kleiner het bedrijf, hoe meer je werkelijk zelf invloed kunt uitoefenen, waardoor je voelt en merkt dat je samen daadwerkelijk wat bereikt. Daar word je heel gelukkig van, als bedrijf en als individu.
Dan hoef je niet eens over passie te praten; het zit in het DNA. En mensen die er nieuw bij komen worden mede daarop geselecteerd. En anderen die er niet (meer) bij passen verdwijnen geleidelijk.
Maar ook belangrijk is nieuwsgierig en leergierig zijn, open staan voor anderen, anderen willen helpen, continu willen verbeteren enzovoorts. Dus geen blinde passie. En kunnen doorzetten. Ik zie zat voorbeelden van mensen die zich met veel passie iedere week op iets anders storten, maar niets afmaken. Tot frustratie van de omgeving – die daar een stuk minder gepassioneerd van wordt ….
😉
Zeer eens wat Sonja hierboven zegt.
Als jij als bedrijf je medewerkers goed behandeld, de ruimte geeft en waardeert, zijn het de beste marketeers, die trots zijn op hun werk.
Steeds meer medewerkers van je bedrijf zullen zich roeren op het net via social networks. Hoe sterker de passie is voor het bedrijf waar ze voor werken, hoe beter zij het bedrijf zullen vertegenwoordigen (in hun vrije tijd ook) op het web. Kon vroeger iemand hooguit zijn verhaaltje aan een tiental mensen kwijt op een feestje, nu kan dezelfde medewerker door middel van Twitter, Hyves, Facebook etc zijn verhaal kwijt.
Ik denk dat bedrijven met een bedrijfscultuur die “de mens centraal zet” en een positief gevoel bij haar medewerkers verkrijgt, enorm veel baat hierbij kunnen hebben.