Leestijd: ca. 7 minuten

Mijn eerste blogpost voor Bijgespijkerd en het is gelijk een filosofische. Vrees niet, ik zal meer schrijven, waaronder posts die meer hands-on zijn. Maar om te beginnen, eerst mentaal de diepte in.

Ondanks dat de term infobesitas, overkill aan informatie, aan een opmars bezig is in 2010, komen er steeds meer nieuwsbronnen bij. Soms bewust (zoals blogs) soms onbewust (Twitter was nooit bedoeld als officiële nieuwsbron). De mens heeft dus behoefte aan nieuws. Dat mag. Maar in een tijdperk waar bijna alle informatie in realtime vanuit duizenden kanten te verkrijgen is, kan je wel de vraag stellen. Wat is de waarde van nieuws? Na een zoektocht naar informatie, blijken haast alle blogposts en artikelen te gaan over de manier waarop we nieuws tot ons nemen (apparaat, locatie, etc.) en wat er toegevoegd kan worden (audio, video, etc.), er zijn er maar weinig die zich richten op het idee van nieuws zelf; deze blogpost doet dat wel. Het is bedoeld als discussie over de huidige waarde van nieuws, hoe bedrijven hiermee om kunnen gaan en hoe dit de aankomende tijd zal veranderen.

“Wat is het nut van kennis als je informatie direct op kan zoeken?”

Kleuring

Hoe komen we aan nieuws? Vroeger kocht je een krant of keek je het journaal. Buiten het feit dat je het ene las en het andere keek, was er nóg een groot verschil. Het ene kocht je, de ander was gratis. Oppervlakkig gezien, komt veel van de inhoud overeen. Dus waarom kopen mensen kranten? Waarom betalen om kennis te nemen van feiten die ook gratis beschikbaar zijn? Voor de hand ligt dat nieuws, in welke vorm dan ook, overgebracht moet worden. Dat overbrengen is altijd subjectief, misschien niet ten opzichte van de feiten, maar er komt altijd iets mee van de auteur. De manier van schrijven en de invalshoek van de schrijver is voor veel mensen juist de reden om een specifieke nieuwsbron te kiezen. De lezers van de Volkskrant zijn gemiddeld hoger opgeleid dan die van de Telegraaf. Geenstijl.nl is rechts, Sargasso.nl is meer links georiënteerd. Youp van ´t Hek schrijft columns in het NRC, Marcel van Dam doet dat voor de Volkskrant. Allemaal invalshoeken die het nieuws kleuren. Bij het journaal in Amerika is dit heel duidelijk te merken bij bijvoorbeeld FOX News, dat als conservatief te boek staat.

Waar vandaan?

Vandaag de dag beweegt nieuws zich steeds meer richting realtime. Je hoeft niet meer te wachten tot het journaal begint of de krant op je deurmat ploft. Daardoor heerst er een sfeer van `wie het eerst komst, het eerst maalt´. (Adam Wright van Modern Serif vraagt zich af of die situatie überhaupt wenselijk is; een interessante invalshoek). Maar de vraag komt dus op, wat is dan het nut van een specifieke kleuring? Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die steevast de ochtend beginnen met het doornemen van hun specifiek keuze, of dat nu nu.nl is, of nos.nl, maar door de komst van twitter (wat je meerdere keren per dag checkt), rss feeds en mobiel internet, komt het nieuws sneller en uit meerdere hoeken. Het ene moment krijg je een link naar Breaking News, het andere naar CNN, dan weer naar een pagina op de site van de lokale krant van een dorp in Texas. Toch zijn er sites met betaalde nieuwscontent zoals de Wallstreet Journal en Business Week. Waarom zijn mensen bereid hiervoor te betalen? De meeste content is namelijk gratis te vinden. Is het gedeelte dat echt uniek is dan reden genoeg om te betalen? Is de kleuring zo belangrijk voor gebruikers, dat ze bereid zijn ervoor te betalen, ook al is een gratis bron niet meer dan één klik verder? De komst van eBook Readers en de iPad heeft ervoor gezorgd dat kranten ook abonnementen voor deze apparaten kunnen aanbieden, maar dit is enkel de manier waarop nieuws wordt gelezen, niet wat er wordt gelezen.

Betalen voor gratis content?

Dus waarom betalen? Is er nog een andere reden dan enkel kleuring? Een logisch antwoord zou normaliter zijn: content. Maar wat nieuws betreft is er een splitsing in die content. Er is het ene deel, het echte nieuws, de feiten. Maar daarna komt het andere deel: diepgang en de eerder genoemde kleuring. Het is juist dit tweede deel waar vaak voor betaald moet worden. Maar is dat deel wel echt nieuws? Het gaat hier niet om het geven van een definitie. De vraag is: is dit deel niet enkel een mening en relevantie? Voor veel mensen dé reden om een krant te kopen. Meer diepgang en een gekleurde manier van overdracht. Het verschil tussen de NRC en de Telegraaf is tenslotte heel duidelijk. Google is bezig met Living Stories. Een door een redactie samengestelde samenvatting van een nieuwsonderwerp. Geen diepgang dus, enkel een samenvatting. Is dit het antwoord op de realtime nieuwsvergaring? Ruport Murdoch wil zijn nieuwsbronnen uit Google halen. Waarom? Omdat hij bang is dat copyright geschonden wordt. Maar heeft nieuws copyright? De feiten niet. De journalistieke kant wel. (De term fair-use speelt in copyright zaken ook steeds meer op). Speelden vroeger de feiten ook een rol bij de waardebepaling van het nieuws, tegenwoordig gaat dat niet meer op. Nieuws is een algemeen goed geworden. Direct en overal aanwezig. Dus heeft nieuws nog wel waarde? Gaat de waarde niet zitten in het stadium ná nieuws? De manier waarop er over geschreven wordt en wat er aan content bij wordt gehaald om het geheel relevant te maken? Is nieuws tegenwoordig niet meer dan een inleiding naar, terecht betaalde, journalistiek? Is dat de toekomst?

Dus? Wat nu?

Dus wat is de oplossing voor nieuwsbedrijven? Mijns inziens zouden nieuwsbedrijven zich niet meer moeten richten op onmiddelijkheid. Niet meer de eerste zijn, wel de beste. De snelheid van andere bronnen is haast niet meer in te halen en volgens mij zouden nieuwsbedrijven dit ook niet meer moeten willen. De winst is nu te halen in achtergrond, diepte, verbanden, échte journalistiek. Ze zouden moeten zorgen voor een goed, uitgebreid en gekoppeld archief, waarbij bezoekers echt kunnen dwalen door de (nieuwe, maar ook oude) gevonden content. Deze koppeling met eerdere content is erg belangrijk. Het gaat niet om het linken náár andere content, maar het integreren ervan op een manier die optimaal is voor dat nieuwsbericht. Pas dan kunnen ze zich onderscheiden van de rest. Deze content mag uiteraard betaald zijn. Je komt in aanraking met het bericht (van bijvoorbeeld een bommelding) op Twitter, je leest globaal de content op die bron, om vervolgens naar het nieuwsbedrijf van je keuze te gaan om daar via het nieuwsbericht verder te gaan met de onderdelen waar het nieuwsfeit uit bestaat.

Wat vinden jullie? Wat is de waarde van nieuws? Wat zijn de toekomstperspectieven voor de nieuwsbedrijven van nu? Waarmee zouden ze hun bestaansrecht kunnen houden?

Bronnen

Over de auteur

4 reacties

  1. Bram Koster

    Hoppa, Ramon is er! Mooie braindump.

    Eén aspect waarop nieuwsbedrijven zich kunnen onderscheiden en dat jij niet specifiek noemt, is filtering. Er is nu zó veel informatie dat het moeilijk is om te bepalen welk deel ervan belangrijk is (voor jou). De (merk)belofte van een nieuwsuitgever is toch ook dat ze jou het totaaloverzicht bieden.

    Helaas wordt daarbij nog veel uitgegaan van wat de uitgever het totaaloverzicht vindt, terwijl er steeds meer tools komen om de gebruikers dat zelf te laten bepalen. Door personalisering en aanbevelingen (“mensen die dit artikel interessant vonden, lazen ook..”) zou de inhoud van een magazine veel dynamischer kunnen.

    Zo verbaast het mij dat er nog geen enkel medium een simpele “hou me op de hoogte van dit dossier”-functie lijkt te hebben. Dat kan van groot nieuws (alles over commissie Davids) tot klein nieuws (ik wil weten hoe het afloopt met de slachtoffers van de botsing bij mij op de hoek).

    Dat zou zelfs op een meta-niveau kunnen: die personalisering wordt opgebouwd als laag boven de NRC, de Telegraaf, het NOS-journaal en nu.nl. Uit al die bronnen krijg ik het nieuws dat bij mij past. Die rol wil Google (uiteraard) spelen. Het verbaast me niet dat mensen als Murdoch daar bang voor zijn. Maar wel dat ze zelf die rol laten liggen.

    Beantwoorden
  2. Niels

    Goed om dit te lezen. Welcome Ramon!

    Je stuk raakt denk ik de kenr van de problematiek van nieuwsbedrijven.

    Van nieuwsbrenger naar……

    Als we kijken naar nieuwsbedrijven in het algmeeen, denk ik zelf ookd at hun waard ekan liggen in het samenvoegen van nieuws, achtergronden, diverse opinies en plaatsen van nieuws in maatschappelijk persepectief.

    De pers in zijn algemeenheid zou veel meer een waakhond van de samenleving moeten zijn. Zij hebben als taak om nieuws de juiste ‘lading’ mee te geven. Helaas hebben sommige ‘nieuwsbedrijven’ (& ook politici) zich verloren in het brengen van sensatie en hebebn daarbij het maatschappelijk belang uit het oog verloren.

    In een column van Desanne van Brederode ( buitenhof) vertaalde zij het al wel eens mooi: De waarheid mag dan misschien niet strafbaar zijn, maar ‘niet strafbaar’ betekent niet automatisch ‘onschuldig’

    Gr
    Niels

    Beantwoorden
  3. Thomas van Manen

    Ik denk dat de toekomst van nieuwsaanbieders afhangt van de mate waarin ze hun diensten kunnen afstemmen op de gebruiker.

    In deze afstemming denk ik dat locatie een heel belangrijk aspect wordt. Waar wordt het nieuws geconsumeerd en welke extra waarde kunnen we zo aan het nieuws bieden. Bijvoorbeeld door een selectie nieuws aan te bieden die relevant is voor de locatie waar je je op dat moment bevindt.

    De gebruiker consumeert zijn nieuws immers toch steeds vaker mobiel. In Amerika en Canada zie je bijvoorbeeld al initiatieven van media die hun diensten binden aan Foursquare om zo gebruikers op bais van locatie het meest relevante nieuws aan te bieden.

    http://mashable.com/2010/02/12/new-york-times-foursquare/

    http://mashable.com/2010/02/09/foursquare-media-deals/

    http://www.bright.nl/foursquare-werkt-samen-met-krant

    Beantwoorden
  4. Ramon Kool

    Locatie en gebruikerspecifiek lijkt het inderdaad te worden. Daarnaast kan ik het me ook voorstellen dat je zelf een abonnement kan nemen op een gebeurtenis. Wat Bram al zei, een “houd me op de hoogte van dit dossier”. Door de opkomst van microbetalingen zou dit toch te doen moeten zijn. De samentrekking met Foursquare is inderdaad briljant. Ik ben benieuwd of ze dit technisch slimme idee ook kunnen verwezenlijken tot iets waar je als gebruiker echt iets aan hebt,… dus niet enkel een gimmick.

    Ik ben erg nieuwsgierig naar wat de rol van de pers wordt in de toekomst met betrekking tot de rol van waakhond. Daar zit nog wel steeds potentie, dan is het niet enkel nieuws verspreiden, maar juist nieuws creëren (op een positieve manier). Het zijn deze bedrijven die tenslotte de resources en mankracht hebben om daadwerkelijk onderzoek te doen naar bepaalde gebeurtenissen.

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter

Je e-mail adres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.